Wierzę, że sztuka i wizja są zakorzenione w czyimś sercu i duszy…
Bycie „fotografem” było dla mnie darem od czasu, gdy byłam małą dziewczynką. Nosiłem mały aparat jednorazowy i pilnowałem, aby uchwycić wszystkie interesujące momenty, które wydarzyły się w moim życiu.
Kiedy chodziłam do szkoły średniej, nie postrzegałam sztuki jako źródła utrzymania. I tak jako posłuszna córka wybrałam 3-częściową historię współczesną i zaprzestałam marzenia o zostaniu fotografem.

Potem przez 9 lat byłem nauczycielem w szkole średniej, nauczając nauk społecznych. Ciężko pracowałam, aby być najlepszym nauczycielem, jakim mogłem być, mimo że nigdy nie miałam w tym serca. Uwielbiałam pracować z dziećmi, ale gardziłam wszelką dodatkową pracą związaną z tytułem pracy. Tak więc dopiero w 2006 roku, kiedy zostałam matką moja miłość i pasja zaczęły rosnąć. Zaczęłam dokumentować na fotografiach codzienne życie moich dzieci.

Wtedy zdałam sobie sprawę, że jest to moje powołanie. Podjęłam w życiu ogromne ryzyko. Porzuciłam swoje stałe pełno-etatowe stanowisko i zaczęłam realizować pasję (wiedziałam, że odniosę sukces!) Nigdy nie oglądałam się za siebie i dokładałam wszelkich starań, aby nie tylko być fotografem, ale też być najlepszym w moim gatunku / stylu fotografii. Praca z noworodkami wymaga dużo cierpliwości, wytrwałości i odwagi. Wierzę, że pomogły mi w poprzednie życiowe doświadczenia, co jest moją największą zaletą.

Zdobyłam kilka nagród i postanowiłam udostępnić moje prace na platformach społecznościowych. Wiele z nich zyskało popularność. Pokazywałam swoje umiejętności innym potencjalnym fotografom — noworodkowym, prowadząc warsztaty w kraju i za granicą.

Jestem niezwykle dumna z tego, co zbudowałam dla siebie i tak ciężko pracowałam, aby zyskać fantastyczną reputację w skali lokalnej i globalnej.

Dosięgnęłam gwiazd :)